Monday, December 2, 2013

«Ελλήσποντος …όπως υπομονή» (της Φωτεινής Κοντοζίδου)


Καθισμένη στο μπαλκόνι του πατρικού μου σπιτιού, κοιτάζοντας το τοπίο σκέφτομαι ότι δεν άλλαξε τίποτα όλον αυτόν τον καιρό. Μικρό παιδάκι ήμουν όταν μετακόμισε η οικογένειά μου και εδώ και τόσα χρόνια όλα είναι ίδια κι απαράλλαχτα ακριβώς όπως ήταν τότε, στο ίδιο κάδρο τα σπιτάκια, τα δέντρα και στο βάθος οι καμινάδες της Δ.Ε.Η. Δ.Ε.Η και τοπίο ένα.

Δεν θυμάμαι τον τόπο χωρίς καμινάδες. Το χωριό μου βρίσκεται στον πρώην δήμο Ελλησπόντου, είναι ένα μικρό χωριουδάκι, το Καπνοχώρι, με λίγους σχετικά κατοίκους και λίγα σπίτια, όπως και τα περισσότερα χωριά που βρίσκονται γύρω από τον Α.Η.Σ Αγίου Δημητρίου και των ορυχείων της Δ.Ε.Η . Οι κάτοικοι είναι απόγονοι προσφύγων από τον Πόντο και την Καλλίπολη, Πόντιοι και Θρακιώτες δηλαδή, άνθρωποι δουλευταράδες, αξιοπρεπείς και φιλότιμοι που για πολλά χρόνια δούλευαν τη γη κι έτσι ζούσαν ως αγρότες και κτηνοτρόφοι, ώσπου ήρθε η ανάπτυξη… ήρθε η Δ.Ε.Η… χαράς ευαγγέλια, θα έβρισκαν δουλειά  ¨μόνιμη¨  και θα γλύτωναν από τη δύσκολη δουλειά του γεωργού. Είχε, λέει, λιγνίτη κάτω από τα χωράφια τους κι έτσι θα χτιζόταν ένα μεγάλο εργοστάσιο που θα έδινε ρεύμα σ’όλη την Ελλάδα και σ’αυτούς τη σιγουριά και την εξασφάλιση της δουλειάς. Ως εδώ όλα καλά… Οι κάτοικοι τότε δεν γνώριζαν ότι μαζί μ’όλα αυτά θα ερχόντουσαν πολλά προβλήματα, όπως μόλυνση και μετεγκαταστάσεις. Το κατάλαβαν πολύ αργότερα, όταν άρχισε να θερίζει το άσθμα στα μικρά παιδιά, όταν άρχισαν τα πολλά προβλήματα υγείας, όταν έβαζαν μπροστά την μονάδα και μαύριζε ο τόπος, όταν τα παιδάκια τους έπαιζαν διπλά σε ταινιόδρομους που μετέφεραν τέφρα. Το καταλαβαίνουν όταν τα αιωρούμενα σωματίδια είναι πολύ πιο πάνω από το επιτρεπτό όριο και όλα αυτά φυσικά επιβαρύνουν την υγεία τους. Με ποιο αντάλλαγμα; Τουλάχιστον την δουλειά… Ποια δουλειά;

    Οι νέοι στον πρώην δήμο Ελλησπόντου είναι άνεργοι όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα με την διαφορά, όμως, ότι οι νέοι στον Ελλήσποντο κατά προτεραιότητα θα έπρεπε να δουλεύουν στα εργοστάσια, μιας και αυτοί είναι που πρώτοι υποφέρουν από τις δράσεις της Δ.Ε.Η. Αντ’αυτού  θερίζει η ανεργία που είναι, για τους νέους, σε υψηλότατα ποσοστά.

    Οι υποδομές στα χωριά είναι άθλιες…σκέφτομαι ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη όπου υπάρχουν  ή υπήρχαν τέτοιοι σταθμοί η ποιότητα ζωής των πολιτών ήταν πολύ διαφορετική, ήταν και είναι αυτό που λέμε ¨πρότυπο¨. Έτσι έπρεπε να είναι κι εδώ μιας και εδώ  παράγεται η ενέργεια για όλη τη χώρα. Κάποτε υπήρξε ελπίδα ότι με τον τοπικό πόρο ανάπτυξης κάτι θα κινηθεί, κάτι θα γίνει, γιατί όπως και να το κάνουμε η μερίδα του λέοντος πρέπει να πάει σ’αυτόν που υποφέρει πιο πολύ από τις δραστηριότητες της Δ.Ε.Η. Για άλλη μια φορά οι κάτοικοι γελάστηκαν. Ο τοπικός πόρος ανάπτυξης δεν βοήθησε ποτέ στο να γίνουν παραδείγματος χάριν μεγάλα θερμοκήπια όπως επιθυμούσε μεγάλο μέρος των κατοίκων μιας και υπάρχει η τηλεθέρμανση και μπορούσε να γίνει ουσιαστικό έργο, αλλά εξαντλήθηκε σε μικρά πάρκα (όπου δεν πατάει και κανένα παιδάκι) ή σε ομάδες ποδοσφαίρου με ό,τι αυτό συνεπάγεται… Τα πολλά λεφτά για άλλη μια φορά πήγαν αλλού κι αρκετές φορές σε μέρη του νομού που δεν ξέρουν καν τι θα πει μόλυνση και αιωρούμενα σωματίδια. Οι μετεγκαταστάσεις γίνονται σε ρυθμό χελώνας και οι αποζημιώσεις για τα σπίτια και τα χωράφια τους-τη ζωή τους δηλαδή-είναι μηδαμινές πλέον. Το τελευταίο κρούσμα ήταν ,εκεί, στις αρχές του Απρίλη, όταν βρέθηκε εξασθενές χρώμιο στο νερό, οι κάτοικοι δεν ξέρουν από πότε έπιναν αυτό το  νερό, ούτε ξέρουν αν τους προκάλεσε μόνιμη βλάβη στην υγεία τους- και δεν θα το μάθουν ποτέ- απλά έπιναν, έκαναν μπάνιο αυτοί και τα παιδιά τους με μολυσμένο νερό. Παρ’όλα αυτά δεν έκαναν αυτό που λέμε ¨τρανταχτές¨ διαμαρτυρίες, υπέφεραν στωικά, περίμεναν στην ουρά την διανομή μπουκαλιών νερού και την υδροφόρα του δήμου Κοζάνης για μήνες. Αλήθεια, πόσοι από εμάς θα το αντέχαμε αυτό; Και τώρα που αποκαταστάθηκε η βλάβη, το  Δημοτικό Συμβούλιο Κοζάνης αποφάσισε ότι πρέπει να πληρώσουν τον λογαριασμό του νερού εξ’ολοκλήρου και όχι το 50% που ζητούσαν οι κάτοικοι. Αλήθεια, δεν ξέρω από πού αντλούν αυτήν την  υπομονή, αυτό που ξέρω είναι ότι οι καμινάδες της Δ.Ε.Η είναι προγραμματισμένες να σβήσουν εκεί κοντά στο 2023 αφήνοντας πίσω σεληνιακό τοπίο, χωριά φαντάσματα και ανθρώπους χωρίς δουλειά μιας και τα χωράφια τους πλέον έχουν απαλλοτριωθεί και δεν μπορούν να καλλιεργηθούν. Η πολιτεία και η τοπική αυτοδιοίκηση έχουν τον πρώτο λόγο και πρέπει να πράξουν επιτέλους τα αυτονόητα γι’αυτόν τον τόπο και γι’αυτούς τους ανθρώπους που έδωσαν τόσα πολλά στη χώρα και πήραν ψίχουλα.

Τα χωριά του πρώην δήμου Ελλησπόντου ανήκουν πλέον στο δήμο Κοζάνης και οι κάτοικοι πρέπει να αντιμετωπίζονται όπως όλοι οι υπόλοιποι δημότες και όχι σαν ¨παιδιά ενός κατώτερου θεού¨!

Υ.Γ. Με τον Α.Η.Σ Αγίου Δημητρίου πολύ κοντά σ’αυτά τα χωριά δεν καταλαβαίνω πως γίνεται, μιας και το ζητάνε οι κάτοικοι εδώ και χρόνια, να μην τους παρέχεται μειωμένο ρεύμα όσο διαρκεί ο χειμώνας τουλάχιστον, ως ελάχιστη προσφορά από τη Δ.Ε.Η για να ζεσταίνονται, γιατί απ’ό,τι φαίνεται αν και το εργοστάσιο είναι δίπλα, η τηλεθέρμανση δεν υπάρχει ούτε σαν σκέψη στο μυαλό αυτών που αποφασίζουν για το μέλλον αυτών των χωριών.

Περισσότερα εδώ

No comments: