Η Λισάφ και ο χτηνίατρον
Τη Δημητράκηνος η γιάγια η Λισάφ, έτον γραία άμα το τσιμίδ νατς τετρακόσια. Όντες τη Δημητράκηνος το μιλέτ εθέλνε να εφτάνε το μοσκάρ εκούιξαν το χτηνίατρον να έρτε να εφτάει "την ένεσιν" σο χτήνον. Τα βούδια έτον παρελθόν και σο Σοφουλάρ πα. Η Λισάφ επαραξενέυτεν. Πως θα εφτάμε το μοσκάρ χωρίς το βουδ? Αμά δεν κι λέα ατς.
Από σιμά έρθεν ο γιατρόν και αρωτάει ατς "πούκες εν το χτήνον ?" Λέγνα τον απές σο μαντρίν. Ο γιατρόν εσέβεν απές σο μαντρίν να εφτάει "την ένεσιν". Την Λισάφ την καϋμέντσα εφέκεν ατέν οπίς. Η Λισάφ να σπαν.
Επέρασαν 5 λεπτά οβγόν ο μικρόν ασό μαντρίν και λεα την. Λισάφ δέβα φέρον ζεστόν νερόν για τον γιατρόν. Ντο να φτάει η μαυρέσα, έφερεν το ζεστόν το νερόν. Επέραν το νερόν απές σο μαντρίν. Η Λισάφ να σπάν, νουνίζ, ολάν μοσκάρ χωρις το βούδ πα ίενεται? Ντ' αφορεσμένοι εν βρε, εγώ κι θα ελέπω ντο ίενεται? Αμά ντο εφτάει, επέμνεν οξουκά μίαν κι άλλο.
Επέρασαν άλλα 5 λεπτά, οβγόν ο παιδάς, Λισάφ δέβα φέρον το πεσκίρ για τον γιατρόν. Ντο να φτάει η Λισάφ, έφερεν το πεσκίρ, και τερεί απές σο μαντρίν να ελέπ ντο εφτάνε άμα το μαντρίν πολλά μακράν εν, δεν κι ελέπ. Να έρχουμαι να βοηθώ σας ρίζα'μ? Γιόκ γιόκ λέα τεν ο παιδάς. Κάθκα οξουκά.
Από λίγου οβγόν ο γιατρόν να ζητά κάτ κι άλλον. Ελέπα τον η Λισάφ και θελ να βοηθά τον, και λέα τον.
"Ρίζα'μ σο πλαν κεκά σο ντουβάρ τη μαντρί εν εναν καρφίν. Κρέμασον το παντελόνι'ς αγούρι'μ."
No comments:
Post a Comment